چهل سالگی

هميشه فكر می كردم از چهل سالگی كه بگذرم، همين كه سپیدی روى همه ی موهای جوانی را بپوشاند ؛ ديگر نميخندم ؛ به مهمانی و گردش و كوه و جنگل و بازی و.... راغب نيستم !

اما اين تصوری بیهوده بود ؛هر روز كه سپيدی موهايم را در آيينه می بينيم ؛ به رنگهای متنوع می انديشم ؛ تنوع در لباس و كيف و كفش.

چهل به بعد دنيای شادی و تفريح و رنگ و خوشى های كوتاه و طولانی مدت ست.

احساس اينكه در نيمه ی دوم زندگي هستی، به تلاش بيشترى می پردازی تا آرزوهای انجام نشده را به دست آوری . می كوشی هر كارى را به نحو احسنت انجام دهی .

با عينك دقت و تيزبينانه چهل سالگی همه جوانب را می سنجی .

هرچه پارچه در صندوق ذخیره كردی. با مد امروز ميدوزی تا قدیمی بودنش را از چشم ها دور کنی

روز مبادا همين امروزست.

با سوار شدن تله كابين و انواع بازيهای هيجان آور توانایی خودت را می سنجی سعی میکنی امروزت را خوب و خوش باشی.

چهل به بعد دنيايی متفاوت از جوانی ست

حتى حوصله قهر و غر زدن نداری .

ميدانى يك لبخند درمان همه ی مشكلات هست .

چهل سالگی به بعد یعنی چل چلی ، قهقهه، شادی و تفريح .

چهل سالگی یعنی درايت در وقت و هزینه

سنجيده گفتن و به موقع سكوت كردن .

چهل به بعد یعنی درك بهتر خدا،

نيايش،

سر به آسمان بلند كردن

تمايل به آموزش تجربه ها، به كساني كه حتى فقط يك سال از تو كوچكترن.

خواندن و گوش كردن.

محو افق شدن. نه به ياد گذشته و آه و افسوس. برعکس، به فكر تجربه های جديد هستی. این همه موقعیت كه بايد تجربه کنی.

از چهل سالگی لذت ببر، بلندتر بخند، بیشتر بازی كن، سفر كن، بنويس، شعر بگو، عاشق باش.

و چهل بار در روز "خودت "را در آيينه ببین و چهل بار به "خودت " بگو : دوستت دارم